Kiedy syreny spryskały Wendy wodą, jej włosy były całe mokre. Jednak sekundę później - były całkiem suche.
Pod koniec filmu kiedy na statku pirackim trwa walka, jeden z chłopców za pomocą miecza odcina piratowi wąsy. Parę sekund później wąsy odrastają na nowo.
W trzech scenach z piratami, pidżama Michasia zmienia się z różowej na białą, aby na końcu znów być różowa.
Początkowo planowano, aby Nana poleciała z dziećmi do Nibylandii.
Walt Disney planował zrobienie filmu już przed wojną, jednak jej wybuch spowodował przerwanie prac.
Najpierw nakręcono wersję fabularną z prawdziwymi aktorami dla celów technicznych i dopiero na jej podstawie producenci mogli stworzyć wersję animowaną.
Disney przestudiował dokładnie wskazówki Jamesa Matthew Barriego dotyczące sposobu wystawienia jego sztuki i ściśle się do nich zastosował. Ale choć disneyowska wersja jest uważana za dość wierną ekranizację książki Barriego, to jednak w filmie nie pojawia się ani jedna linijka tekstu, która pochodziłaby z powieści o przygodach Piotrusia. Wszystkie dialogi zostały zmienione.
By pozostać wiernym tradycji scenicznych przedstawień "Piotrusia Pana" ten sam aktor (Hans Conried) podkładał głos za pana Darling i kapitana Haka.
Rolę Piotrusia Pana zawsze grały aktorki. Walt Disney przełamał tę tradycję i do filmu zaangażował dziecięcego aktora Bobby'ego Driscolla, który podłożył głos za głównego bohatera.
Melodia, którą słychać za każdym razem, gdy pojawia się krokodyl, miała pierwotnie słowa. Ta piosenka, którą w ostatecznej wersji filmu zastąpiła sama tylko ścieżka dźwiękowa, nosiła tytuł "Never Smile at a Crocodile".
Wiele osób dopatruje się podobieństwa między Dzwoneczkiem a Marilyn Monroe. Jednak w rzeczywistości rysownicy wzorowali się na innej aktorce - Margaret Kerry.
U J. M. Barriego kapitan Hak nie ma prawej ręki, natomiast u Disneya lewej.