Fabularyzowany dokument Petera Watkinsa (PUNISHMENT PARK) odtwarza przebieg bitwy pod Culloden, w wyniku której raz na zawsze zmiażdżona została potęga szkockich klanów. Starcie było kulminacyjnym punktem wojny domowej, w której Szkoci opowiedzieli się po stronie księcia Charlesa Edwarda Stuarta, pragnącego obalić angielskiego króla. Nie udała mu się ta sztuka, nieświadomie doprowadził natomiast do największej tragedii w dziejach Szkocji. Angielskie wojska nie poprzestały bowiem na wygranej bitwie. Stała się ona pretekstem do masowych morderstw, popełnianych zarówno na szkockich wojownikach, jak również ich rodzinach. Szkockie klany nigdy nie podźwignęły się z tego ciosu...

Watkins odtwarza te wypadki w bardzo intrygujący sposób, polegający na obecności na polu bitwy ekipy filmowej, która biega z miejsca na miejsce, wszystko rejestrując i przeprowadzając wywiady z rozmaitymi bohaterami dramatu - nie tylko grubymi szychami w stylu księcia Charlesa czy angielskiego dowódcy Williama Augustusa, ale też zwykłymi oficerami czy wręcz prostymi żołnierzami angielskimi i szkockimi, z których większość wcale się nie prosiła o to, by walczyć, ale cóż, jeśli tak im każą... Choć koncept przeniesienia w czasie filmowców zakrawa o sience-fiction, paradoksalnie przyczynia się do porażającego wręcz odczucia realizmu. Miejscami z wrażenia aż chce się zakrzyknąć: "Tak było!" Postaci ożywają, a sam konflikt nabiera rumieńców, tak jakby rozegrał się nie trzysta lat temu, lecz całkiem niedawno. Zresztą według tezy Watkinsa efekty przegranej bitwy szkocie społeczeństwo odczuwa po dziś dzień.

Na marginesie: Podobny koncept zastosowali kilka lat później włoscy realizatorzy, Jacopetti i Prosperi, przedstawiając swoją rekonstrukcję niewolnictwa w Ameryce XIX wieku pt. ADDIO ZIO TOM. Rezultat okazał się równie udany jak w przypadku angielskiego CULLODEN. Szkoda, że dokumentaliści nie stosują tego zabiegu częściej, bo najwyraźniej jest on receptą na sukces!